Als baby behoorde Peter van der Plas al tot het meubilair van het café. De kinderwagen waarin hij lag stond in de hoek, naast de papegaaienkooi, ver van de tochtige deur waardoor van 's morgens acht tot 's avonds tien de klanten in- en uitliepen. Het café was zeven dagen per week open. De klandizie van Het Hoekje bestond uit notoire innemers: staalarbeiders die het na de nachtdienst op een zuipen zetten, gestrande zeelui die niets anders te doen hadden en doordrinkers die Het Hoekje als haven hadden na een nachtje stappen in Amsterdam. Het Hoekje had geen terras, schonk alleen heel vieze koffie en meer dan een zak pinda's kon je er als ontbijt of lunch niet kopen. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.