Het moderne gezin verandert in demografisch opzicht. Maar intergenerationele relaties en uitwisseling van steunbronnen worden nog steeds waardevol geacht. Er is toenemend literatuur beschikbaar over het belang van de rol van grootouders in de gezinnen van hun kinderen. In tegenstelling daarmee is er maar beperkt onderzoek verricht naar de steun die grootouders geven aan gezinnen met gehandicapte kinderen. Dit is een leemte in onze kennis, omdat we weten dat gezinnen met gehandicapte kinderen meer verzorgingsverantwoordelijkheden hebben en meer emotionele steun behoeven. Bestaande onderzoeken bevestigen de waarde van grootouderlijke steun, maar zijn kleinschalig, richten zich op de visie van ouders (lees: moeders) op die steun, en zijn vaak gebaseerd op Noord-Amerikaanse gegevens. Er moet echter ook aandacht komen voor de steun die grootouders daarbij zelf nodig hebben. Dit artikel beschrijft onderzoeksgebieden waar onbeantwoorde vragen liggen en waar verder onderzoek vereist is. Allereerst moeten de verschillende behoeften aan steun van ouders, grootouders en andere familieleden ontward worden evenals de diverse effecten van de steun van grootouders die verschillende gezinsleden ervaren. Het exploreren van de behoefte aan steun van grootouders zelf geeft indicaties voor verder beleid en voor verdere dienstverlening. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.