‘Ik vind het bijzonder dat we als ouders zo snel zulke persoonlijke verhalen delen, We zijn tenslotte vreemden voor elkaar’, zei een buurtmoeder na haar eerste ervaring met Het Ouderschapsspel, Ouders met een tiener op een school voor voortgezet speciaal onderwijs hadden het over ‘warm, open, veilig, welkom, vertrouwen’ en vonden het ’heerlijk om met een paar woorden al begrepen te worden’, Na een bijeenkomst met migrantenvrouwen zei een vluchtelingmoeder stralend: “Alles, ik neem alles wat hier is gezegd mee naar huis,” In het alledaagse leven praten ouders meestal ‘selectief over hun kinderen, Ze delen de succesverhalen - wantje kind grootbrengen gaat toch vanzelf. - maar ‘ruimte’ voor gesprekken over wat het ouderschap voor je betekent is er zelden, Toch is het een wezenlijk deel van je leven! Mede daarom delen ouders negatieve ervaringen en vragen liefst met een vertrouweling: iemand met eenzelfde opvoedstijl, wiens kind een jaar ouder is en die hun kind kent (Bolt, 2000), Zou het spelenderwijs lukken om ouders met elkaar in gesprek te krijgen, vroeg ik me dus af. Via een laagdrempelig spel en met veilige spelregels? Wat zou dit kunnen opleveren? Hieronder mijn verslag over hoe er een echt spel ontstond, wat het ouders aan nieuwe inzichten opleverde en waarom het zo belangrijk is dat juist ouders ‘zoekende verhalen’ kunnen vertellen, Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.