Veiligheid van kinderen is een ‘hot topic’ in de jeugdzorg en jeugdbescherming. Werkers in deze sectoren hebben dagelijks te maken met kinderen voor wie een veilige thuissituatie niet vanzelfsprekend is. Bij het nemen van beslissingen is de veiligheid van het kind een belangrijk uitgangspunt. Veiligheid is immers een basisvoorwaarde voor een gezonde ontwikkeling en het ontbreken van veiligheid is daarom een legitimatie voor ingrijpen in gezinnen, bijvoorbeeld in de vorm van hulpverlening, uithuisplaatsing of een kinderbeschermingsmaatregel. Beslissen over mogelijk onveilige opvoedingssituaties is niet gemakkelijk. Vaak moeten werkers oordelen en beslissen op grond van summiere, gekleurde en soms tegenstrijdige informatie, onder tijdsdruk en met cliënten die niet om inmenging in hun gezinsleven hebben gevraagd. De keuzemogelijkheden zijn zelden ideaal: de meeste besluiten kunnen schadelijke gevolgen hebben voor het kind of diens ouders, maar deze gevolgen zijn niet met zekerheid te voorspellen. Met evenveel stelligheid kan bijvoorbeeld beargumenteerd worden dat een uithuisplaatsing in het belang van het kind is, als dat het kind juist thuis geholpen moet worden. Het is vaak een duivels dilemma: kiezen tussen twee kwaden. Juist de onzekerheid over mogelijk ingrijpende gevolgen maakt beslissen over veiligheid een beladen taak. Niet alleen voor de werker, ook voor de jeugdzorg en de samenleving, zoals de zaken van Rowena en Savannah duidelijk hebben gemaakt. Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.