Een aantal empirische studies wordt besproken, waarin werd gekeken naar de ontwikkeling van kinderen van depressieve ouders (of ouders met sombere buien). In die studies werd speciaal gelet op de copingstijl die deze kinderen hanteren om eventuele tekorten in de opvoeding, of andere vormen van stress ten gevolge van de depressieve buien van de ouder, op te vangen. Het blijkt dat kinderen van klinisch depressieve ouders meer profijt hebben van een copingstijl die is gericht op aanpassing aan de situatie dan wanneer ze de stemming van de ouder proberen te verbeteren. Uit onderzoek in gewone gezinnen (bij ouders met sombere buien) blijkt dat jongens meer baat hebben bij een meer afstandelijke coping en meisjes bij een meer prosociale houding. In de laatste paragraaf wordt nagedacht over de betekenis die de resultaten van deze studies kunnen hebben voor hulpverlening aan gezinnen met een depressieve ouder. Dr. Mirjam W.E. Lambermon heeft een privé-praktijk voor kinder- en jeugdpsychotherapie. De dieren besloten middenin het bos een feest te geven. Tegen de somberheid, zeiden ze. Voor de krekel. Iedereen kwam en bracht een cadeau voor de krekel mee, alsof hij jarig was. (...) De dieren waren heel vrolijk. Dat hadden ze afgesproken. (...) Af en toe ging er gejuich op, zomaar, zonder reden. (...) Wat een feest dacht iedereen. (...) Alleen de krekel zat stil op zijn stoel aan de tafel. Af en toe rolde er een traan langs zijn wang. Maar niemand keek naar hem. (Uit: Toon Tellegen (1999), De genezing van de krekel) Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.