Stellen de vragen zich vanzelf in de derde levensfase of moet je daar een actieve houding in kiezen? De ervaring leert dat er zich oude en nieuwe vragen aandienen en dat keuzeprocessen vervolgens een grillig verloop kunnen hebben. 'Gregorius, een leraar klassieke talen in Bern, loopt naar zijn school, zoals hij al dertig jaar doet. Wanneer hij op het punt staat de brug over de Aare over te steken, ziet hij een vrouw die ver leunend over de leuning met een woedend gebaar een brief weggooit. Het lijkt alsof zij zichzelf meters dieper in het ijskoude water wil werpen. Gregorius rent op haar af, zij draait zich naar hem om, haalt een viltstift uit haar jaszak en schrijft een telefoonnummer op zijn hoofd, zeggende dat zij geen papier heeft en dit nummer niet mag vergeten. Zij blijkt Portugese en loopt met Gregorius mee naar zijn school. Voordat hij de klas ingaat loopt Gregorius naar het toilet en houdt de punt van de handdoek onder het warme water om de getallen op zijn voorhoofd weg te vegen. Dan verstart hij midden in de beweging. Dat was het moment dat alles besliste, dacht hij later. Hij loopt een uur later de klas uit om na dertig jaar punctuele dienst nooit meer terug te komen en neemt later op de avond de trein naar Lissabon'. Uit: Nachttrein naar Lissabon (Mercier 2006) Om de rest van dit artikel te lezen dient u zich in te loggen of te registreren.