Zoekresultaten

Er zijn 14 resultaten voor:

Sorteren op

Tijdschriften
Participatie

Selecteer alles

Bijeenkomsten

Goede GGZ! - Jos Dröes De kracht van het sociale wijkteam - Anne-Marie van Bergen ‘European Conference on Youth Mental Health. Towards a continuous participation and cross sectoral approach’ - Tom van Wel

1-6-2016 -
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Boeken

Boeken Jenny Boumans. - Naar het hart van empowerment. Deel 2. Over de vraag wat werkt - Alie Weerman Frits Milders en Moniek Thunnissen. - Psychotherapeutische psychiatrie. Menselijke maat in praktijk en wetenschap - Bert van den Bergh Jaap van Weeghel, Marieke Pijnenborg, Job van ’t Veer en Gerdie Kienhorst (redactie). Handboek destigmatisering bij psychische aandoeningen, principes, perspectieven en praktijken - Irene van de Giessen

1-6-2016 -
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Feuilleton - Op ’t goede spoor (deel 3): Voorjaarsschoonmaak

In het Oostelijk Havengebied in Amsterdam is iets bijzonders aan de gang. Op deze verzameling eilanden, ooit aangelegd als aanmeerplek voor grote oceaanstomers, waar oude pakhuizen nog doen terugdenken aan de drukke overzeese handel van de 19e eeuw, is in de nadagen van de 20e eeuw een moderne woonwijk verrezen. Van oorsprong een yuppenwijk, met veel gelauwerde architectuur en ruime koopwoningen. Maar er werd ook een psychiatrische kliniek gebouwd. In de jaren die volgden hield de buurt het contact met de kliniek af; wat daar binnen die muren gebeurde had geen sexy imago. De kliniek richtte haar blik zelf ook naar binnen, zoals dat toen wel meer gebeurde in de psychiatrie. Maar de tijd laat zich niet dwingen: de wijk werd meer een gewone Amsterdamse wijk, met zijn eigen portie probleemgezinnen, hulpbehoevende ouderen en ander normaal menselijk leed. De kliniek begon haar blik, onder invloed van maatschappelijke tendensen, meer naar buiten te richten. En toen vroeg de gemeente of de kliniek een Wijkservicepunt zou willen huisvesten. Na een grondige verbouwing is nu, in die voormalige yuppenwijk, in die eerst zo ontoegankelijke kliniek, een ontmoetingsplek voor de buurt tot stand gekomen: Wijkservicepunt Sporenburg.

1-6-2016 - Nynke van Zwol
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Herstel - Verslaafd, Turks/Koerdisch en vrouw. Wat betekende dat voor mijn herstel?

In een wij-cultuur straalt een psychische stoornis af op familieleden. Het stigma op depressiviteit leidde bij mij tot struisvo-gelgedrag. Ik moest eerst echt vastlopen voordat ik aan mijn herstel kon werken. Ik heb een geweldige jeugd gehad met de beste ouders die je je kunt wensen. Mijn ouders overleden echter vroeg. Mijn vader stierf aan een hersenbloeding en mijn moeder kreeg kanker. Na een slopende tijd met bestralingen en chemotherapieën overleed ze toen ik zwanger was van ons tweede kindje. Mijn moeder waarschuwde mijn vriendin dat ze op mij moest passen, omdat ze wist dat ik het moeilijk zou gaan krijgen. En inderdaad, in de jaren daarna voelde ik me verloren. Ik kwam echter nooit op het idee hulp te zoeken in de geestelijke gezondheidszorg. Ik was toch niet gek?! Gewoon doorleven en net doen of er niets aan de hand was, bood echter geen oplossing. Ik was moe en had nergens zin in, en was zonder het te weten depressief. Ik begon me meer en meer af te zonderen. Alcohol hielp gevoelens en gedachten te onderdrukken en het gaf me een goed gevoel. Ik kon verder met niemand over mijn probleem praten, niet thuis maar ook niet in mijn vriendenkring. Ik schaamde me kapot vanwege het drinken van alcohol en voor wat ik voelde. Ik ben moslim, ik geloof in Allah en zijn boek de Koran. Uiteindelijk waren opnamen op een psychiatrische afdeling onvermijdelijk. Het patroon van ontkenning ging echter gewoon door. Ik schaamde me voor mijn opname en verstopte mijn geboorte-armbandje als ik mensen van Turkse afkomst tegenkwam in het ziekenhuis.

1-6-2016 - Dilek Şahin
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Icoon - Marsha Marie Linehan: een icoon, voorbeeld voor cliënten en hulpverleners

Tot het einde van de jaren tachtig stond de diagnose Borderline voor onbehandelbaar, ongemotiveerd en manipulerend. Borderline problematiek was problematiek waarbij je als hulpverlener het risico liep opgebruikt en afgebrand te raken, zonder zichtbare verbetering aan de kant van de cliënt. In de tijd dat ik in aanraking kwam met Dialectische Gedrags Therapie, begin jaren negentig, werd mij dan ook aangeraden niet met deze cliënten te gaan werken: Je lijkt wel gek. Zorg ervoor dat het risico laag blijft. Niet te veel uit evenwicht brengen, stabiliseren, en steunen.’ Dat er iets aan de hand is met Linehan, de grondlegger van Dialectische Gedragstherapie voor chronisch suïcidale borderline cliënten, is dan ook de conclusie van menig professional binnen de GGZ. En haar behandelprogramma komt voor de vroege jaren negentig ook wat vreemd over (van den Bosch e.a., 1995). Linehan legt de nadruk op therapeuten. Zij moeten hun houding veranderen voor ze met cliënten gaan werken. Het programma kenmerkt zich door een therapeutische houding waarin werkelijke verbondenheid met de cliënt gecombineerd wordt met afstandelijk logisch denken en ontwikkelen van vaardigheden.

1-6-2016 - Wies van den Bosch
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Impact van Eigen Kracht-conferenties bij verplichte Geestelijke Gezondheidszorg

Onderzoek naar Eigen Kracht-conferenties (EK-c’s) bij verplichte Geestelijke Gezondheidszorg, uitgevoerd door het VUmc, laat hoopvolle perspectieven zien met betrekking tot het voorkomen of verkorten van verplichte zorg. De zelf- en samenredzaamheid van hoofdpersonen (persoon om wie de EK-c draait) wordt vergroot, evenals de sociale steun en grip op de (problematische) situatie. Tijdens een EK-c maakt een hoofdpersoon samen met zijn/haar netwerk een plan om een problematische situatie aan te pakken en actie te ondernemen, al dan niet met hulp van professionals. De inzet van Eigen Kracht-conferenties past hiermee goed bij het appèl op zelf- en samenredzaamheid dat de laatste jaren in Nederland weerklinkt. De laatste jaren komt in Nederland de nadruk steeds meer te liggen op zelf- en samenredzaamheid als onderdeel van de participatiemaatschappij. Dit heeft gevolgen voor burgers, gemeenten en allerlei instellingen, waaronder ook de geestelijke gezondheidszorg (ggz). Op termijn zal de wet Bijzondere Opnemingen in Psychiatrische Ziekenhuizen (BOPZ) vervangen worden door de Wet verplichte GGz (Wvggz).

1-6-2016 - Ellen Meijer, Gert Schout en Sophia Vernes
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Inhoudsopgave

Inhoud 2 Redactioneel -Jos Dröes 3 Nieuwe kleren voor de GGZ. Goede GGZ: tegenwerpingen - Ed van Hoorn 14 Impact van Eigen Kracht-conferenties bij verplichte Geestelijke Gezondheidszorg - Ellen Meijer, Gert Schout en Sophia Vernes 23 Beeld Het spijkertje waarmee ik de Zweedse band losmaakte - Anna Lont 24 Mad Studies-leesgroepen. Laboratorium voor nieuwe identiteiten - Grietje Keller 32 Icoon Marsha Marie Linehan: een icoon, voorbeeld voor cliënten en hulpverleners - Wies van den Bosch 41 Bijeenkomsten Goede GGZ! - Jos Dröes De kracht van het sociale wijkteam - Anne-Marie van Bergen 'European Conference on Youth Mental Health. Towards a continuous participation and cross sectoral approach’ - Tom van Wel 47 Boeken Jenny Boumans. Naar het hart van empowerment. Deel 2. Over de vraag wat werkt - Alie Weerman Frits Milders en Moniek Thunnissen. Psychotherapeutische psychiatrie. Menselijke maat in praktijk en wetenschap - Bert van den Bergh Jaap van Weeghel, Marieke Pijnenborg, Job van 't Veer en Gerdie Kienhorst (redactie). Handboek destigmatisering bij psychische aandoeningen, principes, perspectieven en praktijken - Irene van de Giessen 55 Signalement Arnold Otten. Toon W. is hersteld - Rozemarijn Esselink 57 Feuilleton Op 't goede spoor (deel 3): Voorjaarsschoonmaak - Nynke van Zwol 60 Praktijk Hoe ga je om met HBO-studenten met een bipolaire stoornis? - Helmut Boeijen 66 Herstel Verslaafd, Turks/Koerdisch en vrouw. Wat betekende dat voor mijn herstel? - Dilek Şahin 70 Meer humor in de GGZ?! Hoe humor kan bijdragen aan herstel bij psychische klachten - Ireen van der Lande en Laura Vegter 79 Rehab

1-6-2016 -
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Mad Studies-leesgroepen. Laboratorium voor nieuwe identiteiten

In 2014 begonnen Rob de Vries en ik met een leesgroep Mad Studies voor stichting Perceval. Samen met mensen die gelabeled zijn als psychiatrisch patiënt en andere geïnteresseerden, zijn we Mad Studies-teksten gaan lezen. Dat zijn teksten geschreven door high-knowledge crazies en mad identified scholars. High-knowledge crazies zijn mensen die ervaring hebben als patiënt in de GGZ, hoogopgeleid zijn en graag discussiëren over bijvoorbeeld de Franse filosoof Michel Foucault. Mad identified scholars zijn wetenschappers die zich aan de kant van de Mad Movement hebben geplaatst (Reville, 2013). Mad Studies bekijkt gekte en psychisch anders-zijn vanuit sociologisch, filosofisch en politicologisch perspectief. Mad Studies is een klein vakgebied. De publicatie van het boek Mad matters, a critical reader in Canadian mad studies samengesteld door Brenda A. LeFrangois, Robert Menzies en Geoffrey Reaume in 2013 heeft Mad Studies op de kaart gezet. Mad Studies zijn - net als onder andere vrouwenstudies, homostudies, Postcolonial Studies, Disability Studies, Deaf Studies, Fat Studies en Black Studies - academische studies die voortkomen uit emancipatiebewegingen. Mad Studies heeft zijn wortels in de consumer/survivor/ex-patient-beweging - zo noemt de cliëntenbeweging in de Verenigde Staten en Canada zich4. In emancipatiebewegingen en de academische studies die hen ondersteunen, gaat het erom een analyse te maken vanuit het perspectief van de desbetreffende minderheid. Mad Studies gaat uit van de ervaring van mensen met een psychiatrisch label en staat er op dat de analyse van die ervaringen in de handen blijft van de mensen waar het over gaat, vandaar het motto ‘niks over ons, zonder ons5’. Onderzoek op basis van en met respect voor de ervaringen van mensen met psychiatrische labels is met een kaarsje te zoeken. ‘We often find ourselves giving not just our story but also the knowledge that has emerged from our experiences only to have it re-framed, serving various purposes and different agendas, and ultimately alienated from us’ (Russo en Beresford, 2015).

1-6-2016 - Grietje Keller
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Meer humor in de GGZ?! Hoe humor kan bijdragen aan herstel bij psychische klachten

Bij psychiatrie denk je niet gelijk aan humor. Eerder denk je aan de klinische spreekkamer van de psychiater, inclusief een doosje tissues. Over de combinatie van GGZ en humor blijkt nog niet veel bekend. Reden voor het online platform Ervarings-wijzer om dit onderwerp op te pakken! De redactie laat ervaringsdeskundige experts aan het woord over de vraag: kan humor bijdragen aan herstel bij psychische klachten? Het antwoord is ja! Ervaringswijzer is een website voor en door mensen met een psychische kwetsbaarheid en biedt inspiratie bij herstel. Wie na een inzinking zijn leven weer wil oppakken, loopt tegen allerlei vragen aan. Je hebt misschien je studie niet kunnen afmaken of bent je baan verloren; sociale activiteiten staan op een laag pitje. De online rubriek ‘laat je inspireren’ biedt zogenaamde keuzehulpen. Deze brengen op basis van ervaringsverhalen in kaart hoe met zulke dilemma’s om te gaan. Een redactie die zelf met soortgelijke vragen te maken heeft gehad, stelt de thema’s en vragen van de keuzehulpen samen. Wij merkten onze neiging op om vooral aandacht te besteden aan de problemen die met een aandoening kunnen samenhangen. Ook bezoekers vroegen ons om psychiatrie eens van een andere, lichtere kant te bekijken. Lachen en door humor kunnen relativeren zijn toch een belangrijke levensbehoefte, juist bij psychische problemen?

1-6-2016 - Ireen van der Lande en Laura Vegter
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Nieuwe kleren voor de GGZ. Goede GGZ: tegenwerpingen

Nieuwe concepten, aangepaste taal en betere organisatie Al jaren is er sprake van onbehagen in de GGZ. Voor wie het wil weten is er veel wat niet goed gaat. Er is te veel aanbodsturing, grote onvrede met de uitkomsten, de iatrogene schade is te groot. En ook: de sector eet een steeds groter deel van het BNP op. De oplossingen die politiek, beleid en management voor dit probleem bedenken bevinden zich steeds binnen dezelfde parameters. De basisgedachte daarbij is dat de GGZ in de kern inhoudelijk op het goede spoor zit en eigenlijk heel toekomstbestendig is (‘wij doen al lang aan vraagsturing'). Er hoeft slechts hier wat bij en daar wat af, een paar verschuivingen in de subsystemen, geld er bij en klaar is Kees. Voorstellen die in de praktijk weinig zoden aan de dijk zetten en het onbehagen niet wegnemen. Voor de persoon die te maken krijgt met de GGZ is er de laatste jaren dan ook merkwaardig weinig veranderd. We hebben nog steeds de meeste bedden, we zijn nog steeds kampioen dwang en drang. De DSM ligt nog altijd op tafel en in de praktijk geldt als het er op aan komt de dokterslogica: diagnosticeren en pillen voorschrijven. En dat in steeds grotere hoeveelheden (cfr. de depressie-epidemie). Je zou dus kunnen zeggen dat de sector, de zeldzame uitzonderingen niet te na gesproken, in de kern buitengewoon weerbarstig en veranderingsonwillig of -unfähig is. Er zit ergens een wand waar alle pogingen om te vernieuwen op stuk lopen. En nu dus een nieuwe poging, door Van Os c.s. (*) gepresenteerd als een disruptief model. Wat het volgens mij niet is.

1-6-2016 - Ed van Hoorn
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Praktijk - Hoe ga je om met HBO-studenten met een bipolaire stoornis?

Voor het begeleiden van studenten met psychische beperkingen bestaat geen standaardprocedé. Iedere student is uniek en heeft eigen mogelijkheden en belemmeringen. Dit geldt zeker voor jongeren met een bipolaire stoornis. HBO-docent Helmut Boeijen formuleert mede op basis van zijn eigen ervaringen met een bipolaire student handvatten voor hun begeleiding. Docenten in het HBO krijgen regelmatig te maken met studenten met een psychische beperking en worden dan soms geconfronteerd met hun eigen beperkingen als begeleider. 'Zij missen de ervaring en kennis om het beloop van een stoornis en daarmee samenhangende mogelijkheden van leerlingen in te schatten', stelt de Gezondheidsraad (2014, p. 52). ]uist deze studenten ondervinden echter de meeste hinder bij het studeren. Studenten met een psychische beperking halen lagere cijfers, liggen vaker achter op het studieschema van hun opleiding en verlaten vaker zonder diploma de opleiding dan andere studenten, blijkt uit onderzoek naar studeren met een functiebeperking (Van den Broek, Muskens & Winkels, 2013). Van de jongeren die een HAVO/VWO of HBO/WO opleiding volgen maakt bijna de helft de opleiding niet af, constateert de Gezondheidsraad (2014). Deze cijfers geven aanleiding om kritisch te kijken naar de onderwijssituatie waarin deze jongeren terecht komen en de begeleiding die ze daarbij krijgen. In de afgelopen jaren hebben diverse instanties, scholen en wetenschappers zich dan ook beziggehouden met de omgang met jongeren met psychische beperkingen. In dit artikel wordt die kennis vertaald naar uitgangspunten voor het begeleiden van HBO-studenten met een bipolaire stoornis.

1-6-2016 - Helmut Boeijen
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Redactioneel

Dit nummer opent met een zeer lezenswaardige en ongetwijfeld controversiële beschouwing van Ed van Hoorn over het boek ‘Goede GGZ’ van Philippe Delespaul, Michael Milo, Frank Schalken, Wilma Boevink en Jim van Os. Het boek is volgens van Hoorn weliswaar een dappere poging om de GGZ opnieuw te ontwerpen, maar hij vindt het toch minder een fundamentele revolutie dan de schrijvers suggereren. Hij vindt dat de GGZ in de nieuwe verhoudingen veel behandelt in plaats van dat ze meer bescheidenheid toont en meer ruimte schept voor anders zijn. Hij ziet gebruikers van de ziektemetafoor in de praktijk een dominante rol houden. De herstelbeweging wordt door de GGZ opgegeten en ervaringsdeskundigen komen onvoldoende uit de verf als dragers van een specifiek soort (ervarings)kennis. Over de plaats, de omvang en de invulling van de GGZ werpt hij wat mij betreft de vraag op die ook in mijn eigen verslag over het congres ‘Goede GGZ’ naar boven komt: is de GGZ wel het meest aangewezen vehikel om de inhoudelijke veranderingen van ziekte- naar hersteldenken vorm te geven? Blijft ervaringskennis in de GGZ niet altijd aanvullend, terwijl ze daarbuiten ook een vervangende rol kan spelen? De redactie hoopt op weerwoord uit het veld. De ‘Goede GGZ’ is een prima initiatief; wanneer we boek en congres beschouwen als eerste stappen in een dynamisch veranderingsproces zijn kritisch commentaar en bouwstenen voor vervolgstappen meer dan welkom. Thematisch zijn de bijdragen over eigenkrachtconferenties en Mad studies alvast aanzetten voor een vervolg. Maar het weerbarstige heden is ook vertegenwoordigd: in het herstelverhaal van Dilek §ahin, het artikel over de omgang met studenten met een psychisch probleem, de column ‘Op het goede spoor’ en de beschouwing over de gelukkig altijd noodzakelijke humor. Dit nummer is het laatste dat onder de bezielende leiding van Rozemarijn Esselink tot stand kwam. Rozemarijn was van juni 2010 tot december 2014 hoofdredacteur en van december 2014 tot juni 2016 redactiesecretaris van het tijdschrift. Het is niet overdreven te zeggen dat zij de afgelopen zes jaar het tijdschrift op voortreffelijke wijze heeft gedragen. Daarvoor is de redactie haar veel dank verschuldigd. Rozemarijn, het ga je goed.

1-6-2016 - Jos Droes
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Rehab

Rehab

1-6-2016 -
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Signalement - Arnold Otten. Toon W. is hersteld

De Toon W. uit de titel van het boek was tot zijn dertigste een zware crimineel. Nu werkt Toon Walravens als ervaringsdeskundige in de forensische psychiatrie. In dit aansprekende boek vertelt hij zijn verhaal aan Arnold Otten. Toons levensverhaal begint in 1961 in Eindhoven waar zijn ouders een café exploiteerden. Vader dronk fors en tussen de ouders boterde het niet. Als jochie bracht Toon hele avonden door in het café. Toen al zette hij zijn eerste stappen op het criminele pad. Als Toon tien jaar is wordt hij door de kinderrechter tijdelijk uit huis geplaatst. Een leraar van het internaat vertelt later ‘dat de ramen eruit vlogen toen de jonge Walravens binnenkwam. Zo agressief was hij.’ Hij bleef een jaar in het internaat, en achteraf vindt Toon dat hij daar de veiligste tijd van zijn leven doormaakte. Hij leerde er veel, en hij kreeg aandacht.

1-6-2016 - Rozemarijn Esselink
Editie 2 - 2016
Participatie

Samenvatting

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
HTML

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren
PDF

Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

WTA

WTA (Het Wetenschappelijk Tijdschrift voor Autisme) is een peerreviewed tijdschrift met als doelstelling het bevorderen van de verspreiding van wetenschappelijk gefundeerde kennis over het spectrum van autismestoornissen in het Nederlands taalgebied. De verbreding van het wetenschappelijk fundament is gericht op de verbetering van de positie van mensen met autisme in de samenleving in de meest brede zin van het woord.

Naar de website.

Ouderschapskennis

Ouderschapskennis, voor opvoedondersteuners en ouderbegeleiders, is een tijdschrift voor de studie van ouderschap en ouderschapsproblematiek. De redactie van Ouderschapskennis weet uit ervaring wat de dagelijkse dilemma’s op de werkvloer van ouders, ouderbegeleiders en opvoedondersteuners zijn.

Naar de website

Waardenwerk

Tijdschrift Waardenwerk richt zich op het onderzoeken en ondersteunen van werken aan waarden op drie, onderling samenhangende niveaus: het niveau van de persoonlijke bestaansethiek, het niveau van werk en professioneel handelen en het niveau van organiseren en besturen.

Naar de website

Participatie en Herstel

‘Participatie en Herstel’ is een voortzetting van het Tijdschrift voor Rehabilitatie en Herstel. Het richt zich op ondersteuning van maatschappelijk herstel, sociale inclusie en het tegengaan van maatschappelijke uitsluiting van mensen met een verslaving of met forensische problematiek.

Naar de website

Auteurs

Tijdschriften

WTA

Ouderschapskennis

Waardenwerk

Participatie en Herstel