Magazine Logo

Er zijn 20 resultaten voor:

Placeholder image

Brief aan een pleegzorgverlener

In onderstaande open brief bundelt de auteur een aantal reacties van ouders op depleegplaatsing van hun kind. Op de vraag wat er had moeten gebeuren om deze reacties te voorkomen, kreeg hij praktische antwoorden, en met behulp van de metafoor van een sputterende en rammelende ouderauto heeft hij ze in deze brief verwerkt. De Beukeleer verzet zich tegen elke diskwalificatie van de ouders van een pleegkind, en pleit voor een ‘opvoedingsverbond’ van ouder en zorgverlener. Trefwoorden: pleeggezin; kinderbescherming; ouderbegeleiding Marcel de Beukeleer is oprichter en voorzitter van de Raad van Ouders van de Jeugdhulp vzw/Zelfhulpvereniging ‘onskindje’. Zie www.oudersenjeugdhulp.be Dag ‘Pleegzorgverlener’, Ik zeg niet pleegouder, want ouder van mijn kind dat ben je niet; je bent niet zijn mama of papa, en ik hoop dat je het niet in je hoofd haalt je zo door hem te laten aanspreken. Maar je vangt hem wel op in jouw huishouden. En omdat je ook nog voor hem zorgt, heb ik er helemaal geen probleem mee om je huishouden zijn pleegzorggezin te noemen. Want, zoals ik het van hier uit bekijk, bekommeren al je huisgenoten zich over mijn kind, en dat vind ik goed. Je huishouden heeft nu namelijk precies dat méér wat ik voor het moment mis: de minimale mix van mogelijkheden om hem zelf groot te brengen. Hij weet dat ik zielsveel van hem houd, en het is met zeer veel pijn in het hart, maar met de wetenschap dat het goed is voor zijn opgroeien dat ik hem aan je toevertrouw. Ik hoop dat hij je zal mogen liefhebben zoals hij mij liefheeft, maar hoop evenzeer dat hij nooit zal moeten kiezen tussen zijn liefde voor jou of voor mij. Tevens hoop ik dat bij jou niet de gedachte opkomt dat je van hem kan houden zoals ik van hem houd.

1-1-2006 - Marcel de Beukeleer
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

De beperkte houdbaarheid van ouderbegeleiders

Hulpverleners lopen beroepsrisico’s, en zeker ouderbegeleiders. Niet alleen door werkomstandigheden en de eigen voorgeschiedenis maar juist ook door de aard van hun specifieke werk. Voor ouderbegeleiders zijn daarom extra inspanningen nodig ter preventie van beroepsziekten. Trefwoorden: ouderbegeleiding, beroepsrisico’s, burn-out Bert Krapels is als kinder- en jeugdpsycholoog/psychotherapeut en als ouderbegeleider werkzaam in een eigen praktijk. Adres: Beeklaan 476 2562 BM Den Haag Tel. 070-3467972 E-mail: info@bertpsychotherapeut.nl Inleiding Bouwvakkers vormen een kwetsbare groep wanneer het gaat om beroepsziekten. Zij lopen risico’s om lang vóór hun 65e arbeidsongeschikt te raken. Dat ook hulpverleners, zeker ouderbegeleiders, dit risico lopen is een minder aanvaard idee. Ouderbegeleiders worden persoonlijk geraakt door het disfunctioneren van ouders: omdat op de achtergrond het welzijn van kinderen speelt. Bovendien kunnen ze niet altijd op begrip rekenen van hun teamleden voor de specifieke problematiek waarmee zij te maken hebben. Het past echter niet bij het imago van een hulpverlener om tot een kwetsbare groep te horen. Daarom is het van belang preventieve maatregelen te nemen om uitval door ziekte te voorkomen.

1-1-2006 - Bert Krapels
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Een greep uit het leven van ouderbegeleiders

Ouderbegeleiders uit diverse settings en met verschillende achtergronden hebben op verzoek van de redactie bijgehouden wat er zoal op een dag langskomt. Wat opvalt zijn de vele klusjes die even tussendoor moeten, het inspringen op onverwachte gebeurtenissen, de te volle agenda’s en de administratieve rompslomp die een ouderbegeleider op zijn bord krijgt. Tel daarbij op de frustraties rond nieuw ontwikkelde systemen, onduidelijke posities binnen het proces van hulpverlenen, en de vraag komt boven drijven wat ouderbegeleiders nog energie geeft om door te gaan... Gebrek aan inzicht Toen ik begon met dit werk (meer dan twintig jaar geleden) had de maatschappelijk werker/ouderbegeleider hier een duidelijke taak. Je deed een intake en besprak dit op een staf Op grond daarvan kwam er al dan niet een onderzoekstraject voor het kind. De onderzoeksvragen waren goed voorbereid en de ouders waren betrokken. De ouderbegeleider was behalve intaker ook coördinator van het hulpverleningsproces en zorgde dat het dossier goed bijgehouden werd. Je had overzicht Aan het woord is een ervaren ouderbegeleider werkzaam op de kinder- en jeugdafdeling van een GGZ-instelling. En overzicht is iets waar het volgens haar nu aan schort, ondanks iedere keer een nieuwe poging en een nieuwe systematiek: ‘Helaas is het tot op heden niet gelukt om deze functie van de ouderbegeleider in een protocol te krijgen,’ verzucht zij dan ook. Het is vechten tegen de bierkaai.

1-1-2006 - Louise van den Broek
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Het recht van ouders op een rechte rug

Als een kind ziek is, zijn de ouders formeel gesproken de opdrachtgevers van medische zorg en consensus over de behandeling tussen artsen en ouders is dan belangrijk. Hoewel ouders ‘partners in zorg’ zijn, is hun positie echter niet te vergelijken met die van artsen en verpleging. In een academisch ziekenhuis is dat overduidelijk: hooggespecialiseerde medische kennis en kunde van de staf staan bijna altijd tegenover gebrek aan medische kennis en kunde bij ouders. De professionele verantwoordelijkheid van de arts voor patiënten is een andere, en het reikt minder ver, dan het verantwoordelijk zijn van ouders voor hun kind. Eigenlijk zijn hun posities niet vergelijkbaar. Wie bepaalt dan wat in het belang van het kind is? Dat punt wordt nog klemmender wanneer de levensbeschouwing van ouders op gespannen voet staat met wat de medici wenselijk achten voor het kind. Mogen ouders de eigen wensen en visie laten gelden? (Het woord ‘mogen zegt al dat zij het in een ziekenhuis niet voor het zeggen hebben.) Hoe houden ouders hun rug recht tegenover artsen en verpleging enerzijds, en het kind, hun religieuze overtuiging en sociale achterban anderzijds? En hoe stelt de ouderbegeleider zich op in dergelijke schijnbaar onontwarbare situaties? In drie gevalsbeschrijvingen belichten de auteurs een telkens iets klemmender versie van hetzelfde probleem: ouderlijk gezag botst met medische macht. Familie, geestelijk leidsman en de ouderbegeleider zijn veelal de enigen die kunnen bemiddelen — maar is de ouderbegeleider daartoe bevoegd, en neemt hij die taak op zich? Trefwoorden: ziekenhuismaatschappelijkwerk; ouderbegeleiding; geloofsovertuiging Bob de Raadt en Constance Hoogervorst zijn als medisch maatschappelijk werker verbonden aan het Erasmus MC-Sophia te Rotterdam. Adres: Sk 22.52, Postbus 2060, 3000 CA Rotterdam. E-mail: b.deraadt@erasmusmc.nl en c.hoogervorst@erasmusmc.nl

1-1-2006 - Bob de Raadt en Constance Hoogervorst
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Hoe meer keuzes, hoe meer dilemma’s — ouders begeleiden bij het kiezen

De auteurs hebben te maken met velerlei ouderproblemen rond zwangerschap, geboorte en erfelijkheid. Zij hebben zich gespecialiseerd in het samen met ouders ontrafelen van de netelige dilemma’s waar zij voor komen te staan — opdat een keuze mogelijk wordt waar ouders de rest van hun leven achter kunnen staan. Belangrijk is dat maatschappelijk werkers de ruimte krijgen om ouders de ruimte te geven om goed en zorgvuldig te kiezen. Trefwoorden: ziekenhuismaatschappelijkwerk; ouderbegeleiding; neonatologie; verloskunde Monique Duijvestijn en Martine van Munster zijn als maatschappelijk werker werkzaam voor de Dienst Maatschappelijk Werk en Patiëntenservice, en gedetacheerd op de afdelingen verloskunde, neonatologie en klinische genetica van het Leids Universitair Medisch Centrum. E-mail: M.J.M.Duijvestijn@LUMC.nl en Mvmunster@LUMC.nl Inleiding — over het moeten kiezen Uit onderzoek blijkt dat een overdaad aan keuzemogelijkheden niet leidt tot meer geluk, maar tot meer spijt. We vinden het prettig om keuzes te hebben, maar frustrerend om te kiezen — juist omdat je niet alles kunt kiezen, of van alles een beetje. Consumenten blijken juist bij een beperkte keuze tien keer vaker iets kopen. Niet alleen voelen zij zich dan achteraf beter, de groep die een beperkte keus krijgt voorgezet is achteraf ook meer tevreden met de gemaakte keuze.

1-1-2006 - Monique Duijvestijn en Martine van Munster
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

In gesprek met een onderzoeker

Dr. Marina Jonkers combineerde in de jaren ’90 haar werk als wijkverpleegkundige op een consultatiebureau (CB) in een achterstandswijk, met cultureel-antropologisch onderzoek naar de opvoedingsadviespraktijk op datzelfde CB. Dit leidde in 2003 tot haar proefschrift ‘Een miskende revolutie. Het moederschap van Marokkaanse vrouwen.1 Hierin toont Jonkers hoe wijkverpleegkundigen de problemen die zij ervaren in de communicatie met Marokkaanse moeders op het consultatiebureau toewijzen aan cultuurverschil. Ze hebben uitgesproken opvattingen over hoe deze moeders hun kinderen moeten opvoeden en waarom, maar staven hun opvattingen over de veronderstelde Marokkaanse opvoedingspraktijk in Nederland nauwelijks. Jonkers concludeert dat die opvattingen in de weg zitten bij hun ondersteuning van de moeders. Jonkers richtte haar proefschrift op moeders van de zogenaamde tussengeneratie: vrouwen die vaak als adolescent naar Nederland kwamen in het kader van gezinshereniging. Zij trouwden en werden jong moeder. Niet zelden was hun eerstgeboren kind even oud als de laatstgeborene van hun eigen moeder. Jonkers onderzocht hoe zij betekenis geven aan hun moederschap en hoe zij zich oriënteren op de Nederlandse samenleving. Ook bestudeerde zij de relatie tussen de betekenis die de moeders geven aan opvoeding enerzijds, en de opvattingen en ‘probleemconstructies’ van wijkverpleegkundigen over die moeders anderzijds.

1-1-2006 - Mariëtte Hoogsteder en Marianne van de Laar
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Inhoudsopgave

VAN DE REDACTIE KOLOM Bert Krapels, Volgens gebruiksaanwijzing THEMA 1: OUDERS EN DOKTERS - WAT DOET DE OUDERBEGE-LEIDER DAARTUSSEN? Redactie, Inleiding op het thema Alice van der Pas, Prudent laveren tussen medische macht en ouderlijk gezag — over het verschil tussen positie kiezen en partij kiezen Bob de Raadt en Constance Hoogervorst, Het recht van ouders op een rechte rug Hanneke Meulink-Korf, Zoeken naar oriëntatie voor professionele verantwoordelijkheid — een reactie op de casusbeschrijvingen Monique Duijvestijn en Martine van Munster, Hoe meer keuzes, hoe meer dilemma’s — ouders begeleiden bij het kiezen Alice van der Pas, Nawoord: loyaliteit of duidelijkheid? RUBRIEK Surf & Zap Anna Bakker, Besnijdenis in Gazipasa, Turkije THEMA II: DE OVERBELASTE OUDERBEGELEIDER Bert Krapels en Louise van den Broek, Inleiding op het thema Louise van den Broek, Ouderbegeleiding: gevangen in een model - medisch denken in de GGZ Bert Krapels, De beperkte houdbaarheid van ouderbegeleiders Louise van den Broek, Een greep uit het leven van ouderbegeleiders anno 2005 Andrew Cooper, Oppervlakte- en diepteniveau in het Onderzoeksrapport Victoria Climbié RUBRIEKEN Wellesnietes Riet Portengen en Ineke Huibregtsen, Verslag van het rondetafelgesprek overpleegzorg Marcel de Beukeleer, Brief aan een pleegzorgverlener In gesprek met een onderzoeker Marina Jonkers, ‘Met een maatschappelijke invalshoek help je ouders meer dan met een pedagogische’ LITERATUUR Recensies Margalith Kleijwegt, Onzichtbare ouders. De buurt van Mohammed B. Pieter Vermeulen, Scheiding & Ouderschap — een nieuw evenwicht in de ouder-kindrelatie L. Bouwmans-van den Brink & M. Bouwmans, Zizi — de strijd om te mogen sterven. J.D. van der Ploeg, Knelpunten in de jeugdzorg Notabene

1-1-2006 -
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Nawoord

In de drie praktijkartikelen van dit thema staan grote mensen rond couveuses en kinderbedjes heftig van mening te verschillen: hoger en lager geschoolde kinderspecialisten, en witte of zwarte, niet-gelovige evengoed als orthodox gelovige ouders van zieke kinderen. Kwetsbaarheid en parafernalia Artsen en ouders doen dan niet voor elkaar onder in eigenwijsheid en ‘niet willen horen’; beiden zijn kwetsbaar; en beiden gebruiken ze afweren of, vriendelijker gezegd, ‘coping mechanismen’. Als ouders slecht nieuws niet horen, laat staan bevatten, dan noemt de dokter dat ‘ontkenning’: ze willen het niet horen. Wat door de arts dan wordt ‘ontkend’ is dat ouders soms iets nog niet kunnen horen. Hij wil niet weten dat het zo werkt bij ouders, en soms willen ouderbegeleiders niet weten dat het bij alle kinderdeskundigen zo werkt, leerkracht, pedagoog, kinderpolitie, verpleegkundige of arts.

1-1-2006 - Alice van der Pas
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Literatuur - nota bene

Een allerhande aan artikelen en boeken kort gesignaleerd: Nederlands en anderstalig, oud en nieuw, praktisch en theoretisch, verzorgd (en soms geannoteerd) door Alice van der Pas. Hieronder eerst literatuurverwijzingen bij het thema ‘Ouders en dokters’ in dit nummer. Beek, R.H.T. van; Buiting, H.P.J.; Haan, FJ. de & J.B. van Goudoever (2005). Zorgvuldige handelwijze bij een conflict over zinvol handelen bij een pasgeborene met ernstige cerebrale beschadiging. Nederlands Tijdschrift Geneeskunde 149, 48: 2690-2693. Artsen en juristen geven hun visie op, en versie van, een casus die ook wordt beschreven door De Raadt en Hoogervorst in hun artikel ‘Het recht van ouders op een rechte rug’ eerder in dit nummer. Het was een bizarre combinatie van tweede, derde, enzovoorts opinies, juridische puzzels, medisch-technische hoogstandjes, medisch-ethische machteloosheid en intermenselijk onthand zijn.

1-1-2006 -
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Oppervlakte- en diepteniveau in het Onderzoeksrapport Victoria Climbié

De auteur gaat, tussen de regels lezend van het Onderzoeksrapport over Victoria Climbié, op zoek naar de ontbrekende emotionele inhoud van de vele, onderling verbonden verhalen waar het rapport over gaat. Na een samenvatting van de grote lijnen in deze complexe casus betoogt auteur dat ook eerdere onderzoeksrapporten naar niet-natuurlijk gestorven kinderen laten zien dat bewijzen van wat er zich afspeelde door betrokken hulpverleners zowel gezien werden, als niet gezien, en dat dit op verontrustende wijze óók gold in het geval van Victoria Climbié. De auteur suggereert dat het rapport zelf dit probleem herhaalt. Dat leidt tot een ontkoppelen van beleidsdoelen en de werkelijkheid van de dagelijkse praktijk. De extreme moeite die het kost om de emotionele realiteiten van kinderbeschermingswerk onder ogen te zien, wordt geëxploreerd als de centrale factor die verklaart waarom het rapport er niet in slaagt om op een dieper niveau zich bezig te houden met de dynamiek van de praktijk. De auteur wil zo een beleidsanalyse ontwikkelen die gefundeerd is in herkenning van de emotionele behoeften van hulpverleners en hun organisaties.

1-1-2006 - Andrew Cooper
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Ouderbegeleiding: gevangen in een model- medisch denken in de geestelijke gezondheidszorg

De geestelijke gezondheidszorg is geënt op het zogenaamde medisch model. Het nieuwe zorgstelsel met zijn nadruk op transparantie door het verplichten van DBC-registratie en streven naar een vrije markt heeft dit denken versterkt. Hulpverleners in de GGZ, met name ouderbegeleiders, werken in een context die niet aansluit op hun manier van denken en communiceren. Wat zijn de kenmerken van dit medische model en wat betekent dit medisch denken voor de beroepsidentiteit van de ouderbegeleider? Trefwoorden: medisch model, ouderbegeleiding, GGZ Louise van den Broek is kinder- en jeugdpsycholoog en ouderbegeleider in eigen praktijk. Adres: Hoenderpad 14, 1601 RA Enkhuizen. Tel 0228-326468. E-mail: vandenbroek.louise@planet.nl

1-1-2006 - Louise van den Broek
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Prudent laveren tussen medische macht en ouderlijk gezag — over het verschil tussen positie kiezen en partij kiezen

Wanneer ouders en artsen elkaar ontmoeten bij een ziek kind, staan zij soms aan tegenovergestelde kanten van het bed. Hoe zieker het kind, hoe meer arts en ouders emotioneel en qua prestaties op hun tenen lopen, en hoe meer kans op een meningsverschil. Hoe ernstiger de aandoening, hoe meer kans ook op verschil van visie binnen een behandelteam. En, ten slotte, hoe duidelijker de opvattingen van ouders over de te volgen weg, hoe meer prudentie vereist is van de ouderbegeleider. De ervaringen van een supervisant, werkzaam als ouderbegeleider op de kinderafdeling van een groot ziekenhuis en hier aangeduid als Nico Naamloos, illustreren dat vasthoudende en prudente ouderbegeleiding bij verschillen van mening alle verschil kan maken voor de goede gang van zaken. Naamloos is vasthoudend in de zin dat hij heikele zaken niet uit de weg gaat. Prudent betekent in dit geval dat hij probeert relationeel betrouwbaar te blijven voor alle betrokkenen, en om partijvorming te voorkomen. Ook hij loopt op zijn tenen, wankelt soms, maar behoudt de ouderbegeleidende positie. Naamloos overwoog zelfeen artikel te schrijven over deze situatie, maar zag daar om persoonlijke redenen van af. De cursief gedrukte passages zijn afkomstig van supervisiemateriaal, de andere tekst van onze gesprekken en van overwegingen achteraf van mijzelf. Trefwoorden: ziekenhuis-maatschappelijk werk, ouderbegeleiding, medische ethiek Dr. Alice van der Pas is ouderbegeleider en gezinstherapeut, heeft een kleine supervisiepraktijk, en publiceert over ouderbegeleiding E-mail: avc@alicevanderpas.demon.nl

1-1-2006 - Alice van der Pas
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Recencies

Recencies

1-1-2006 - Ineke Huibregtsen
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Van de redactie

Een vakman is iemand die zijn vak grondig kent, volgens Van Dale. Een ouderbegeleider is iemand die ouders en ouderschap goed kent, voeg ik daar aan toe. De ouderbegeleiders in het thema Ouders en dokters — wat doet de ouderbegeleider daartussen? laten dat vakmanschap zien. Zij kennen de ouders én de medische wereld. Ze weten wat ouders en dokters beweegt en pendelen daartussen.

1-1-2006 - Ineke Huibregtsen
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Surf & zap

Besnijdenis in Gazipasa, Turkije Anna Bakker werkte als ouderbegeleider/systeemtherapeut bij het Moeder-Kind Project Psychiatrie van de Amsterdamse Valeriuskliniek. Ze woont nu een gedeelte van het jaar in Turkije. Afgelopen zondag was de grote dag van Ugur, mijn buurjongen van 7 jaar oud: hij werd besneden. Groot feest dus, en dan is, ook bij een arm boerengezin, de kamer en het balkon vol met visite. Het bezoek werd vanaf 12.00 verwacht. De vrouwenafdeling was beneden: ongeveer 10 vrouwen zaten deels op banken, deels op de grond. Hanim was de enige bekende en ook de enige andere niet-gehoofddoekte. Cemis, de moeder van Ugur, schommelde bedrijvig heen en weer. Van tijd tot tijd daalde vader Esref van de mannenafdeling boven af, om buiten mee te helpen met de maaltijd die in enorme pannen werd klaargemaakt. Daar tussendoor sprong Ugur en zijn gezicht stond wat strakker dan anders. Zijn vriendje met dezelfde naam, zoon van Hanim, was al een jaar eerder besneden en keek zo mogelijk nog strakker: hij wist het. Heel solidair week hij geen moment van zijn vriendjes zijde en hield hij de ouderen nauwlettend in de gaten.

1-1-2006 - Anna Bakker
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Thema I: ‘Ouders en dokters -wat doet de ouderbegeleiding daartussen?

Inleiding op het thema Meningsverschillen tussen ouders en kinderdeskundigen zijn op zich niet ongebruikelijk. De heftigheid ervan kan echter sterk oplopen zodra het om de lichamelijke gezondheid van kinderen gaat, en zeker wanneer ouder en dokter bij het bed staan van een ten dode opgeschreven baby of jong kind. Vergeet bij het lezen van dit thema echter niet, zoals een van de auteurs ons maande, dat iedereen die in de praktijkvoorbeelden voorkomt oprecht het beste voor heeft met de kinderen. Oók een dokter die volgens ouders ‘alleen maar wil dokteren' en óók ouders die volgens de dokter niet willen snappen hoe erg hun kind eraan toe is.

1-1-2006 -
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Thema II: De overbelaste ouderbegeleider

Inleiding op het thema Onlangs kwam ons ter ore dat hulpverleners ouders niet mochten spreken in het kader van diagnostiek van het kind omdat het te veel tijd kostte. In een discussie met de verzekeraar over de financiering van ouderbegeleiding verklaarde deze dat dit geen ingewikkeld of zwaar vak is en dus ook niet zo’n hoge honorering verdient. Geen ingewikkeld vak? Een te grote caseload, een samenleving die je op de vingers kijkt, een manager die denkt in termen van productie in plaats van hulpverlening, een onduidelijke plaats in het team, de druk van een wachtlijst, een toenemende bureaucratie en vraaggestuurd werken met ouders die geen vraag maar wel een probleem hebben. Inhoudelijke onderwaardering van de ouderbegeleider lijkt structureel bij ons vak te horen. Hoe houden ouderbegeleiders dat vol?

1-1-2006 - Louise van den Broek en Bert Krapels
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Kolom - Volgens gebruiksaanwijzing

U kent ze vast en zeker: die handige gebruiksaanwijzingen bij elektrische apparaten. Wanneer de dvd-speler het niet doet, zoek je onder ‘Problemen’ op wat er mis kan zijn. Daar staat een handleiding voor wat je in zulke gevallen moet doen: ‘Geen beeld meer? Druk op knopje A1. Nog geen beeld? Maak uw laser schoon...’ Zo werkt u de handleiding door totdat het apparaat het weer doet — of u besluit een nieuwe dvd-speler aan te schaffen. (Repareren is meestal duurder.)

1-1-2006 - Bert Krapels
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Welles nietes - Redactie en lezers in gesprek

Over vakmanschap, heldere kaders én vrije ruimte Verslag van het rondetafelgesprek De deelnemers: Marcel de Beukeleer, ouder. Raad van Ouders van de Jeugdhulp België René de Bot, directeur zorg Stichting Flexus Annemiek Couwenbergh, manager persoonsgebonden budget Stichting de Combinatie Astrid van Dam, contextueel therapeut Nel Jessurun, maatschappelijk werker/ psychotherapeut Lineke Joanknecht, regiomanager Eigen Kracht Amsterdam, Spirit Marie José Knops, Coördinator Familie Netwerk Beraad, Jeugdzorg Dordrecht Ingrid van Kempen, pleegouder Mirte Loeffen, adviseur Collegio Lenie Roose, pleegouder Willy de Wit, netwerkpleegouder Coy Wierda, organisatieadviseur Fenny Wijnholds, manager Families First Jeugdzorg Drenthe In het vorige nummer van O&O stond in het thema pleegzorg het verhaal van een netwerk-pleegouder. Het was geanonimiseerd om de kinderen te beschermen en ook omdat we niet één instelling en/of bepaalde hulpverleners centraal wilden stellen, maar het systeem van hulpverlening en jeugdzorg dat er vaak toe leidt dat ouders en pleegouders zich buitenspel voelen staan.

1-1-2006 -
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

Placeholder image

Zoeken naar oriëntatie voor professionele verantwoordelijkheid

een reactie op de casusbeschrijvingen ‘Prudent laveren tussen ouderlijk gezag en medische macht’ en ‘Het recht van ouders op een rechte rug’ Met veel respect las ik de case story van Nico Naamloos in het artikel van Van der Pas. Ik werd getroffen door het zorgvuldige zoeken naar verheldering over de vraag naar de verantwoordelijkheid van de ouder-begeleider tegen de achtergrond van de afstemming van diverse plichten en verantwoordelijkheden in een concrete situatie rond een kind dat spoedig gaat sterven. Naamloos zoekt naar oriëntatie om zijn eigen weg te vinden in een complex landschap. In het traject dat de auteur beschrijft, laat hij zien hoe hij als ouder-begeleider present is in de setting van zijn werk op een kinderafdeling. Het is niet een traject zonder alternatieven. Geleid door hoe hij zijn verantwoordelijkheid naast die van anderen interpreteert, maakt hij bepaalde keuzes en niet andere. Op de achtergrond zie ik de omtrekken van een zich ontwikkelende beroepsethiek en daarmee verbonden van een hermeneutiek (systematische interpretatie). Dit laatste, het kritisch stilstaan bij vertalen en vertolken, komt expliciet aan de orde in het artikel van Bob de Raadt en Constance Hoogervorst. Ook zij wijzen op ongelijktijdigheid tussen verschillende betrokkenen in de kliniek. We moeten mede daarom als ouderbegeleiders meer ruimte claimen voor onze positie als ‘vertaler’, schrijven zij. Dit lijkt echter niet precies hetzelfde te betekenen als ‘harder roepen, ofzelfs ‘er voor zorgen beter te worden gehoord’. Naar mijn indruk gaat het minstens zozeer om ruimte bij zichzelf, en voor het goed recht van de eigen professionaliteit. Beide bijdragen treffen me ook als professioneel zonder professionalisme, dat wil zeggen voorbij de (soms wel verlokkelijke beperking van) een nauw gelimiteerde instrumentele beroepsopvatting. Dr. Hanneke Meulink-Korf is docent pastoraat aan het Theologisch Wetenschappelijk Instituut bij de Universiteit Leiden en tevens werkzaam als familietherapeut in een eigen praktijk. Adres: Roerstraat 16 - III, 1078 LN Amsterdam. E-mail: j.n.meulink-korf@umail.leidenuniv.nl

1-1-2006 - Hanneke Meulink-Korf
Editie 1 - 2006
Ouderschapskennis
  • Samenvatting

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • HTML

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

  • PDF

    Het voledige artikel is beschikbaar na het afnemen van een abonnement. Abonneren

WTA

WTA (Het Wetenschappelijk Tijdschrift voor Autisme) is een peerreviewed tijdschrift met als doelstelling het bevorderen van de verspreiding van wetenschappelijk gefundeerde kennis over het spectrum van autismestoornissen in het Nederlands taalgebied. De verbreding van het wetenschappelijk fundament is gericht op de verbetering van de positie van mensen met autisme in de samenleving in de meest brede zin van het woord.

Naar de website.



Ouderschapskennis

Ouderschapskennis, voor opvoedondersteuners en ouderbegeleiders, is een tijdschrift voor de studie van ouderschap en ouderschapsproblematiek. De redactie van Ouderschapskennis weet uit ervaring wat de dagelijkse dilemma’s op de werkvloer van ouders, ouderbegeleiders en opvoedondersteuners zijn.

Naar de website



Waardenwerk

Tijdschrift Waardenwerk richt zich op het onderzoeken en ondersteunen van werken aan waarden op drie, onderling samenhangende niveaus: het niveau van de persoonlijke bestaansethiek, het niveau van werk en professioneel handelen en het niveau van organiseren en besturen.

Naar de website



Participatie en Herstel

‘Participatie en Herstel’ is een voortzetting van het Tijdschrift voor Rehabilitatie en Herstel. Het richt zich op ondersteuning van maatschappelijk herstel, sociale inclusie en het tegengaan van maatschappelijke uitsluiting van mensen met een verslaving of met forensische problematiek.


Naar de website